گل محمدی درختچه‌ای دارای شاخه‌های گل دهنده تیغ دار، استوانه‌ای شکل، بدون شیار و دارای برگهای مرکب شانه‌ای که دارای 5-3 برگچه متقابل دندانه‌دار می‌باشد. رگبرگهای پشت برگ مشخص و بهم رفته، برگچه چرمی و بیضی شکل، نوک تیز به طول 5-3 سانتی متر، و روی برگها صاف و سبز و پشت آنها سبز کمرنگ و دمگبرگهایش خزی و نمدی است و با کرکهای غده‌ای پوشیده شده و تا انتهای جام گل کشیده شده است.
گلها به شکل صورتی خوشرنگ با 32 گلبرگ صورتی مشابه و یکدست که در اوائل صبح شروع به ظاهر شدن می‌نمایند.
کاسبرگها به تعداد 5 عدد که حداقل سه تای آنها دارای زوائد بزرگی در لبه‌ها هستند.
پرچم‌ها زرد رنگ به تعداد 100 عدد در ترکیب گل وجود دارند.
میوه آن پس از ریزش گلبرگها گوشتی گرد و یا تخم مرغی به طول 5/1 سانتی متر که در داخل برجستگی کوزه‌ای شکل زیر گلبرگها قرار دارند.
زمان باز شدن گلها در اوائل اردیبهشت تا اوائل تیرماه می‌باشد. و در هر منطقه مدت زمان باز شدن گلها 30-20 روز طول می‌کشد. دوام گل حداکثر یک روز بوده و بعد از آن رنگ صورتی خوشرنگ گلبرگها به سفید می‌گراید و با اندک نسیمی گلبرگها پرپر شده و می‌ریزند. لذا توصیه می‌شود که گلها در اوائل صبح و حتی قبل از طلوع آفتاب برداشت شوند تا از پر پر شدن آنها جلوگیری شود و همچنین درصد مواد مؤثره آن حفظ شود.
تکثیر گل محمدی
تکثیر این گیاه از طریق پاجوش، قلمه و تقسیم بوته می‌باشد. عملیات تکثیر در مرحله خواب و استراحت گیاه صورت می‌گیرد. عمده‌ترین روش تکثیر از طریق پاجوشهای ریشه‌دار صورت می‌گیرد بدین ترتیب که پاجوشهای ریشه‌دار را از پایه مادری جدا کرده و پس از آماده‌سازی زمین آنرا در زمین اصلی به فاصله 4*3 متر کشت می‌نماییم و بعد از کشت باید بلافاصله آبیاری شود.
عملیات کشت در دو فصل صورت می‌گیرد. یک مرحله اواخر پاییز بعد از خزان کردن پایه‌های مادری و یک مرحله هم در بهار قبل از بیدار شدن پایه مادری.
کشت پاییزه بر کشت بهاره برتری دارد. زیرا امکان استفاده از نزولات جوی را بیشتر و استقرار بهتر نهالها را باعث شده و خطر گرمای بهار را در عدم استقرار نهالها کاهش می‌دهد.
